Artboard 1
14-03-2018 | Francesco Sollima
Van Voorschoten ’97 naar voetballen onder de Cypriotische zon: het voetbalavontuur van Voorschotenaar Hector Hevel

Hij kwam op achtjarige leeftijd, via Voorschoten ’97, terecht bij ADO Den Haag. Bij die club zou hij uiteindelijk bijna dertien jaar spelen en zijn profdebuut maken in de Eredivisie. Na jaren in het groengele shirt van de residentieclub besloot Hector Hevel in 2017 het roer volledig om te gooien. Hij vertrok naar Cyprus en verdedigt daar de voor hem welbekende groengele kleuren van AEK Larnaca.

“Ik begon bij Voorschoten ’97 toen ik vier jaar oud was en speelde daar vier jaar lang in de F’jes. Op een gegeven moment mocht ik op stage komen bij ADO Den Haag en kwam ik daar in de E’tjes terecht. Ik herinner mij dat we tijdens die stage onderlinge wedstrijdjes moesten spelen, zeven tegen zeven was dat toen nog. Uiteindelijk werd een aantal jongens geselecteerd, onder wie ik.

Bij ADO kwam ik in de E2 bij een geheel nieuwe ploeg terecht. Het was elk jaar afwachten of je mocht blijven. Er kwamen steeds nieuwe jongens bij en er vielen telkens een aantal af. Uiteindelijk tekende ik op mijn zestiende mijn eerste contract bij de club en heb ik het tot het eerste elftal weten te schoppen.

Mijn debuut in het eerste elftal kan ik mij nog goed herinneren. Ik trainde al een paar weken mee met het eerste. Ik voelde het ook al een beetje aankomen, omdat ik tijdens het trainingspartijtje wel eens mee mocht doen met de basiself. Uiteindelijk debuteerde ik in oktober 2014, onder trainer Henk Fräser, op achtienjarige leeftijd tegen FC Dordrecht. Ik mocht zo’n twintig minuten voor tijd invallen bij een 1-0 voorsprong en we wonnen uiteindelijk met 2-0.

Het was een mooi debuut, maar de volgende dag moest ik gewoon weer met de A1 meedoen. Dat was niet voor straf, hoor. We speelden toen in de kampioenspoule en konden dus nog kampioen worden. Zo speelde ik de ene dag in een redelijk vol stadion en stonden er de dag erop maar zo’n honderd mensen langs de zijlijn. Dat was wel een grappig contrast, haha.

  • Hector Hevel in de jeugd van ADO Den Haag.

Om meer aan spelen toe te komen vroeg ik de club het seizoen erna, tijdens de wintertransferperiode, of ik verhuurd kon worden. De club gaf toen aan dat zij mij niet wilden laten gaan. Dat vond ik jammer op dat moment, aangezien ik niet veel speelde. Ik vroeg dan ook om uitleg, waarna de club antwoordde dat ik er nog veel kon leren en dat zij vertrouwen in mij hadden.

Dat was vervelend, maar twee weken later moest de knop meteen om toen we op trainingskamp gingen naar Spanje. Uiteindelijk liet ik daar een goede indruk achter en speelde ik nog een aantal wedstrijden dat seizoen, waaronder een basisplek in de laatste wedstrijd tegen Heerenveen. Toch bleef ik het vervelend vinden dat ik niet weg kon, omdat de kans op speeltijd daardoor klein bleef.

In de voorbereiding van vorig seizoen kreeg ik van de nieuwe trainer Zeljko Petrovic te horen dat ik niet op veel speeltijd kon rekenen. De club wilde me nog steeds niet kwijt, maar een verhuurperiode werd nu wel een mogelijkheid. Ik had contact met wat clubs, maar dat ging uiteindelijk op de laatste dag van de transferperiode niet door. Het betekende weer een jaar bij ADO Den Haag met weinig kans op speeltijd. Dat was op dat moment wel even een mentaal tikkie.

Toch moet je aan jezelf blijven werken en de trainer proberen te overtuigen van je kwaliteiten. Uiteindelijk begon ik het goed te doen tijdens mijn wedstrijden in het tweede elftal, wat niet onopgemerkt bleef. Op een gegeven moment vertelde de trainer, een dag voor de wedstrijd tegen Willem II, dat ik in de basis zou starten. Dat pakte goed uit. Ik speelde een goede wedstrijd, gaf een assist en we wonnen de wedstrijd met 1-0. Daarna begon ik steeds meer te spelen, doordat ik gewoon altijd had doorgezet en mijn koppie erbij gehouden had.

Als je goed begint te spelen gaan er op den duur vanzelf deuren voor je open en krijg je altijd wel iets van belangstelling. Ik vroeg mijn zaakwaarnemer daarom ook rond te gaan kijken tijdens de wintertransferperiode in januari 2017. Via via kreeg ik uiteindelijk een aanbieding van de Cypriotische club AEK Larnaca die ik eerst goed besprak met mijn familie. Ook sprak ik natuurlijk met de club over hun plannen en die bevielen mij. Zodoende ben ik ingegaan op de aanbieding en zijn beide clubs er later uitgekomen, waarna ik verkocht werd.

ADO en ik zijn op een goede manier uit elkaar gegaan. Na bijna dertien jaar bij de club wil je natuurlijk niet op een slechte manier weggaan. Ik hoefde niet weg, maar ik vond zelf dat het tijd was voor een nieuwe stap en toen kwam ik op Cyprus terecht. Dat had ik van tevoren nooit kunnen bedenken, maar het bevalt goed. In het begin was het wel wennen natuurlijk, want ik ging op mijn twintigste opeens op mezelf wonen in het buitenland. Dat was even moeilijk, maar daarna ontmoet je vanzelf meer mensen en leer je, je teamgenoten ook beter kennen.

  • © Foto: AEK Larnaca

Zowel de trainer als een aantal andere stafleden zijn Spaans. Daarnaast hebben we in totaal elf Spaanse jongens in het team en weinig Cyprioten. Qua communicatie was het hierdoor wel wat makkelijker wennen, aangezien ik zelf half Spaans ben en de taal spreek. Dat helpt natuurlijk wel, omdat je mensen met een soortgelijke achtergrond om je heen hebt. Grieks vind ik nog erg lastig. Op een gegeven moment leer je natuurlijk wel wat woorden en kan je een gesprek redelijk volgen. Toch blijf ik het een moeilijke taal vinden om te leren.

Ik probeer nog steeds wel om de twee, drie maanden een weekendje naar huis te gaan in Voorschoten. We zijn dan meestal vrij door de interlandperiodes. Je mist natuurlijk je familie en vrienden die je niet om je heen hebt. Ook is het in Nederland allemaal wat moderner en gestructureerder dan hier, daar moest ik wel even aan wennen. Daarnaast mis ik het drukke leven ook wel, zoals in Amsterdam of Rotterdam. Er is in zulke drukke steden altijd wel iets te doen, dat ontbreekt hier wel.

Tijdens mijn eerste maand bij Larnaca speelde ik niet, waardoor ik bij mezelf dacht: waarom ben ik eigenlijk gekomen? Tijdens de gesprekken garandeerde de club mij immers veel kans op speeltijd. Toen ik na een maand merkte dat er niet veel veranderde, gaf ik aan dat ik hier niet ben om op de bank te zitten. Uiteindelijk kreeg ik mijn kans, scoorde ik meteen bij mijn debuut en wonnen we die wedstrijd. De week erop mocht ik weer in de basis starten en, ja hoor, ik scoorde opnieuw. Sindsdien verscheen ik vaker aan de aftrap. Ik heb dat seizoen trouwens niet meer gescoord. Een goed begin is het halve werk, haha.

In vergelijking met Nederland spelen er in deze competitie wat meer oudere spelers. Hier kom je meestal op latere leeftijd naartoe, maar je hebt hierdoor wel veel ervaring in de competitie. Er zitten jongens bij die bijvoorbeeld op het hoogste niveau in Spanje en Engeland speelden. Dat zijn natuurlijk talentvolle voetballers. Je ziet dat ze veel kwaliteit hebben aan de bal, ondanks hun leeftijd. Door hun ervaring leer ik dan ook veel als het om slimmigheid gaat.

Het is ook een competitie met alleen Grieks-Cypriotische ploegen. De situatie met het Turkse deel van het eiland ligt hier nog steeds gevoelig. Je merkt dat wanneer je het erover hebt dat je een beetje op moet letten met wat je zegt. Sommige teamgenoten hebben bijvoorbeeld ook ouders die eerst in het Turkse deel woonden en uiteindelijk weg moesten. Dat zit dus wel diep bij die mensen. Natuurlijk is niet iedereen zo radicaal, maar je hebt dat soort mensen er nog steeds tussen zitten.

  • © Foto: AEK Larnaca

Het nationale elftal? Weet je, het risico zat er natuurlijk in aangezien ze in Cyprus niet echt komen kijken. In mijn jaren bij ADO Den Haag speelde ik voor een aantal jeugdelftallen van Oranje. In de onder 16 speelde ik zelfs mee op een oefentoernooi in Portugal tegen Italië, Israël en Portugal. Dat zijn mooie ervaringen en het hielp me natuurlijk ook qua status bij de club. Ze beginnen je dan eerder als talent te zien en geven je meer vertrouwen. Ook in de onder 19 werd ik vlak voor het EK nog geselecteerd voor een trainingsstage. Helaas viel ik toen net in de laatste ronde af en koos de bondscoach uiteindelijk voor een andere speler. Dat was vervelend, want je hoopt toch echt een keer op een EK te kunnen spelen.

De laatste keer dat ik geselecteerd werd was in 2016 voor Oranje onder 20. De jongens die meestal worden opgeroepen spelen vooral in de Eredivisie en Jupiler League, of bij bekende clubs in het buitenland. Ik doe het hier goed en heb zelfs al in de Europa League gespeeld, maar je wordt op een gegeven moment niet meer opgeroepen. Je weet dan wel dat het een afgesloten hoofdstuk is en dat snap ik ook wel.

Verder lijkt het mij in de toekomst sowieso nog mooi om de stap te zetten naar een betere competitie. Na dit seizoen sta ik nog een jaar onder contract, maar ik blijf voor alles open staan. Het liefst ga ik ooit richting Italië of Spanje, maar je weet het uiteindelijk nooit. De voetbalwereld is zo onvoorspelbaar en het kan zomaar zijn dat je geen optie hebt en gewoon blijft waar je bent. De ambitie is er in ieder geval wel en ik denk ook gewoon dat ik het aan kan. Dat moet echt wel goed komen.”

cultuur | podcast

In 1981 begon Niek Broeijer zijn studententijd in Leiden. Al gauw was hij anders dan de doorsnee student. In plaats van drinken, roken en feesten stond hij elke ochtend vroeg op om te roeien op Njord, de grootste Leidse roeivereniging. Zo behaalde hij al op jonge leeftijd het Guinnes World Record op de 100 kilometer …

cultuur | interview

Veel mensen denken bij de hygiëne van studentenhuizen al snel aan halfvolle bierflesjes in de fusie (ander woord voor de woonkamer), verstrooide vuilniszakken in de gangen, en overgelopen doucheputjes. Al snel gaan van die gedachtes je nekharen overeind staan en gieren de rillingen al door je lichaam. Maar is een studentenhuis echt zo smerig als …

cultuur | recensie

Sinds oktober vorig jaar is in het Museum Volkenkunde een tentoonstelling over Bali te bewonderen. Leiden Lokaal nam een kijkje.

cultuur | video

Klopt het nog? Elke Leidenaar kent de Burcht. Dit monument siert de stad al sinds de 12e eeuw en staat pal in het midden van de stad, op de splitsing van de Oude en Nieuwe Rijn. Het werd oorspronkelijk gebouwd als verdedigingsfort. Maar wat valt er nu te doen bij de Burcht? 4 leuke dingen …

cultuur | interview

Een interview met projectleider Tanja van der Zon bij het Rijksmuseum van Oudheden over haar baan, Middeleeuwse Tuinen en haar favoriet.

cultuur

Is het einde van je seizoen op Netflix in zicht? Geen paniek! Er staat een compleet nieuw seizoen op je te wachten in de theaters van Leiden. Op 13 mei vindt namelijk de seizoenpresentatie plaats voor het komende theaterseizoen van 2019-2020.   Tijdens de seizoenpresentie laten de Leidse Schouwburg, de Stadsgehoorzaal en Theater Ins Blau zien …

cultuur | reportage

Een kijkje in het park Stoomtrein Katwijk Leiden, waar je een ritje kunt maken in een echte stoomtrein. Maar behalve dat doen de meer dan honderd vrijwilligers nog meer en misschien wel belangrijker werk.

cultuur | reportage

Hockey is voor kakkers, voetbal is voor het volk en darten is een cafésport. Er zijn vele vooroordelen die heersen over sporten, maar kloppen deze wel? Dat er in cafés een dartbord hangt, maakt de sport niet een cafésport. Er zijn namelijk serieuze dartverenigingen, zo ook in Leiden. Ik ging langs bij de Leidse dartvereniging …

cultuur

Bekijk waar je deze vier bijzonder sporten kunt beoefenen en leer over wat ze inhouden.

cultuur | reportage

De Kleiwarenfabriek Firma Gebroeders Ginjaar maakt sinds 1920 bouwkeramiek, producten die gemaakt zijn van klei. Wanneer je de fabriek binnenloopt, lijkt het alsof de tijd heeft stil gestaan. Jolanda Ginjaar legt uit wat er schuil gaat achter de deuren van dit oude familiebedrijf.

cultuur | interview

Heb jij al 100 keer geluncht en geborreld op de Nieuwe Rijn? Goed nieuws! Sinds afgelopen weekend heeft Leiden er een nieuwe lunchroom/bar bij: ’t Gerecht.

cultuur | interview

Vergeet Coen en Sander of Mattie en Marieke, Leiden heeft zijn eigen talentvolle DJ-duo. Elke woensdag van 21.00 tot 23.00 hoor je de twee radiorakkers Geert (29) en Julius (29) op Sleutelstad FM. In een programma waar muziek en ‘slap gelul’ centraal staan. Het enthiousiasme van de twee DJ’s is zo aanstekelijk, dat je elke …