Pieter Krol zet zich in om de eenzaamheid van ouderen in Leiden terug te dringen. Volgens Krol kan de gemeente meer doen om dit probleem aan te pakken.

In november 2017 is Pieter Krol unaniem door de ChristenUnie-leden verkozen als lijsttrekker voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. Krol mocht daardoor het stokje overnemen van Mart Keuning, die de voorgaande zes jaar de fractie leidde.

In het dagelijks leven is Krol voorzitter van de universiteitsraad van de Universiteit Leiden. Tevens is hij duo-raadslid in de commissie leefbaarheid en bereikbaarheid, waardoor hij de ChristenUnie op deze onderwerpen heeft vertegenwoordigd in de raad.

De ChristenUnie Leiden maakt zich hard om de eenzaamheid onder ouderen in de stad terug te dringen. Hoe groot is het probleem volgens u?

‘We weten al langer dat eenzaamheid onder ouderen een groot probleem is. Uit de stads-en wijkenquête blijkt dat ruim 16 procent van de ouderen zich eenzaam of zelfs zeer eenzaam voelt. In een grote stad zoals Leiden gaat het dan om grote aantallen mensen.’

Over welke groep maakt u zich het meest zorgen?

‘Ik maak mij met name druk over de groep ouderen die nu nog zelfstandig woont en waar sprake is van een eenpersoonshuishouden. We verwachten als overheid enorm veel van onze inwoners. Zo moeten ouderen langer thuisblijven. Dat kan alleen als bepaalde randvoorwaarden goed zijn geregeld: zoals een goede inrichting van de openbare ruimte bijvoorbeeld. Het klinkt misschien als een klein probleem, maar als stoeptegels losliggen, is het zeer onplezierig en zelfs gevaarlijk om daar als oudere overeen te lopen. We moeten ouderen stimuleren de straat op te gaan. Een goede infrastructuur en voorzieningen zoals een buurtsupermarkt, bakker of slager, zijn dan van groot belang’

Is er voldoende aandacht vanuit het college voor het probleem van eenzaamheid in de stad?

‘Het is goed dat het college op verzoek van de ChristenUnie heeft onderzocht hoe groot het probleem van eenzaamheid precies is. Het is jammer dat het college niets met de resultaten van het onderzoek doet. Als je A zegt, moet je ook B zeggen.’

Welke maatregelen moet de gemeente volgens u nemen om dit probleem aan te pakken?

‘Het is een idee om jaarlijks langs te gaan bij de 70- plussers die dit graag willen. Verder moeten we ervoor zorgen dat de openbare ruimte er goed bij ligt, en dat klachten hierover direct worden opgelost. Er kunnen bijvoorbeeld extra bankjes worden geplaatst in de stad, zodat ouderen tijdig hun rust kunnen nemen. Verder moeten er uitstekende voorzieningen in de wijken zijn. Al deze randvoorwaarden zijn nodig om ouderen welkom te heten in de stad en ze langer gezond thuis te laten wonen.’

Vindt u dat Leidenaren zelf meer kunnen doen om de eenzaamheid onder haar inwoners terug te dringen?

‘Ik ben trots op vrijwilligers en vrijwilligersorganisaties, zoals stichting Present die zich in de stad inzetten om mensen uit hun sociaal isolement te halen. Uit de stads- en wijkenquête blijkt dat ruim 68 procent van de Leidenaren aangeeft om te kijken naar buurtbewoners in een zorgwekkende situatie. Je wilt natuurlijk altijd meer, maar op zich zijn dit prima cijfers.

‘Wij vinden wel dat de gemeente een aanjagende rol moet hebben om de inzet van haar inwoners te stimuleren. In Leiden hebben wij bijvoorbeeld wijkregisseurs die inwoners in contact kunnen brengen met de juiste instanties, een mooi voorbeeld hoe je het contact tussen inwoners, maatschappelijke organisaties en de gemeente kan verbinden.’

Bezoekt u zelf weleens mensen die zich eenzaam voelen?

‘Voor stichting Present heb ik afgelopen kerst meegedaan met een kerstengelenactie. Stichting Present koppelde mij aan een meneer wiens moeder rondom de kerstdagen was overleden. Ondanks dat dit al een aantal jaar geleden was, had hij het er nog behoorlijk moeilijk mee. Dan is het hartstikke mooi om in deze voor hem beladen dagen even een kopje koffie te drinken, de stad in te gaan en bij te praten.’

‘Toch kan ik niet ontkennen dat het zelfs mij niet lukt om de ergste gevallen van eenzaamheid te zien, laat staan tegen te gaan. Het probleem is dat het voor deze mensen heel moeilijk is om de deur uit te gaan en het contact te zoeken, het zij omdat zij dit niet willen, het zij omdat zij dit niet kunnen. Dat is precies wat zo schrijnend is. Het probleem van eenzame ouderen gaat mij echt aan het hart. Misschien is dit probleem deels onoplosbaar, maar ik wil mij hier niet bij neerleggen.’