Veel mensen kennen de werkvloer binnen het ziekenhuis alleen van televisieseries als ER of Grey’s Anatomy. In werkelijkheid blijft van deze glamour weinig over: het is hard werken, lange dagen en een confrontatie met patiënten en jezelf. Leidse studente Janneke Korst (23) geeft ons een inkijkje in het leven van de coassistent.

Iedere geneeskundestudent moet na de driejarige bachelor coschappen lopen. Tijdens deze coschappen werken de studenten als coassistenten in ziekenhuizen op verschillende afdelingen; van chirurgie tot en met kindergeneeskunde. Hoewel de invulling van deze praktijkjaren per universiteit verschilt, duren de bachelor en de coschappen in totaal zes jaar, waarna de student basisarts is.

Donker erin, donker eruit

Korst is op dit moment in het Groene Hart Ziekenhuis in Gouda bezig met haar tweede coschap: heelkunde, oftewel chirurgie. Een normale werkdag begint voor haar vroeg: om half zes staat ze op zodat ze om half zeven vanuit Leiden de trein naar Gouda kan nemen. Dan is ze op tijd te zijn voor de patiënten-overdracht om kwart voor acht. Haar dag bestaat uit het zien van patiënten, behandelplannen opstellen en meelopen op verschillende afdelingen binnen het ziekenhuis. Rond kwart over zes gaat ze naar huis. “Het zijn lange dagen. In de winter ga ik in het donker het huis uit en is het donker als ik weer terugkom”, lacht Korst.

Eigen kansen creëren

Ondanks de lange dagen, vindt Korst de coschappen veel leuker dan ze had verwacht. “Tijdens de bachelor kijk je toch een beetje op tegen die coschappen”, vertelt ze. “Maar het valt eigenlijk heel erg mee. Dat komt ook door de ziekenhuizen waar ik tot nu toe heb gewerkt: deze zijn heel erg onderwijsgericht en ze willen je ook echt iets leren en verder helpen.”

Korst benadrukt dat je als coassistent vooral je eigen kansen moet creëren. “Je kan de hele dag achter iemand aanlopen, maar je maakt het veel interessanter voor jezelf om ook eens te vragen of je bepaalde handelingen mag verrichten of een keer zelf een patiënt mag spreken. De begeleiders in het ziekenhuis staan daar ook echt voor open. Ook hoef je niet bang te zijn om een keer extra uitleg te vragen.” Lachend voegt ze eraan toe: “Coschappen zijn zo leuk als je ze zelf maakt!”

Van boek tot praktijk

Tijdens de coschappen leren de studenten de theorie van de bachelor in de praktijk te brengen: van de boeken naar de realiteit. Het valt Korst op dat de kennis nu veel beter blijft hangen. “In de bachelor moet je heel veel theorie leren. Daardoor zakken sommige dingen snel naar de achtergrond”, vertelt ze. “Door het in de praktijk te brengen, krijgt alles opeens een plek en een beeld. Dan gaat het er snel in zitten.”

Met terugwerkende kracht heeft Korst nog meer waardering gekregen voor het vak ‘lijn beroepsvorming’. Daarin was veel aandacht voor rollenspellen waar verschillende situaties met patiënten werden nagebootst. “Tijdens die sessies vragen studenten zich weleens af of het werkelijk zo gaat in het ziekenhuis”, vertelt Korst. “Nou, het gaat dus werkelijk zo! Bepaalde zinnen die je in die colleges leert, kan je echt toepassen in de situaties met patiënten.”

Beschouwen of snijden

Een van de belangrijkste lessen die de coassistenten leren, gaat eigenlijk verder dan de theorie: ze ontdekken waar ze in de medische wereld thuishoren. “Binnen de geneeskunde heb je de beschouwende kant en de snijdende kant. De eerste is meer op gericht om via observatie en onderzoek van de patiënt tot een behandeling te komen. De tweede is weggelegd voor artsen die meer geïnteresseerd zijn in de chirurgie. Ik ben erachter gekomen dat ik meer van de beschouwende kant ben.”

“Ik merk tijdens de coschappen dat ik het patiëntencontact het leukst vind”, vertelt ze. “Daarnaast denk ik dat, hoewel ik het interessant vind, chirurgie minder mijn ding is. Doorgaans zijn chirurgen heel direct. Dat moet je binnen die afdeling ook wel hebben, maar ik merk nu dat ik zelf niet zo ben.”

Korst wil waarschijnlijk huisarts worden. “Voor nu kijk ik ook heel erg uit naar andere coschappen. Bijvoorbeeld gynaecologie en kind lijken me heel erg interessant. Bij kinderen moet je namelijk weer een hele andere gesprekstechniek toepassen.”

Niet perfect

Korst wil voor bachelorsstudenten die nog aan de coschappen moeten beginnen, en er misschien tegenop kijken, een belangrijke tip meegeven. “Je hoeft niet perfect te zijn en dat wordt ook absoluut niet van je verwacht”, benadrukt ze. “Het lijkt een standaard advies, maar ik had het graag wat meer geloofd voor ik zelf aan de coschappen begon. Het komt echt allemaal goed!”