Jim Delforterie (23) loopt als buddy hard bij Running Blind. Een buddy helpt blinde of slechtziende mensen met hardlopen. Jim begeleidt onder andere Joost van Gent (61), die op zijn 52e slechtziend werd en met wie Leiden Lokaal al eerder sprak. Hoe ervaart Jim het om buddy te zijn?

Wat is je taak als buddy?
Elke keer hoor je eerst met wie je gaat lopen. Je hebt geen vaste loper of buddy, want dan kun je maar met één persoon lopen en dat willen we niet. Als ik er bijvoorbeeld een keer niet ben, dan zou mijn loper ook niet kunnen rennen. We worden wel op niveau ingedeeld, iedereen loopt met iemand op zijn eigen tempo.
Tijdens de training loopt de trainer voorop. Hij bepaalt de route, zodat ik mij kan focussen op het begeleiden. Mijn taak is het lopen met een lintje naast mijn loper. Ik zorg ervoor dat ik op het tempo van de loper loop, niet op mijn tempo. Ik moet me aanpassen en ervoor zorgen dat de loper nergens over struikelt en goed weet wat er aankomt. Je waarschuwt voor hobbels, takken, bruggen; voor alle ongelijkheden.

Hoe geef je dat aan?
Twee stappen van tevoren geef je een seintje. Terwijl ze dan een stap zetten kunnen ze zich voorbereiden om bij de volgende stap hun voet iets hoger op te trekken. Het zijn korte commando’s, die je goed afspreekt van tevoren. Een bocht geef je tien meter van tevoren aan. Bij fietsers waarschuw je luider, zodat de rest het ook goed hoort. Hoe groter het object, hoe eerder je het benoemt. Soms moet je echt even gaan wandelen en met twee benen ergens overheen stappen. Met het lintje kun je kleine correcties maken en een beetje bijsturen.

Heeft iedereen evenveel begeleiding nodig?
Nee, Joost kan bijvoorbeeld ook goed lopen zonder lintje, omdat hij de contouren van de weg nog kan zien. Het hangt ook af van de omstandigheden. Laatst regende het veel en waren er grote plassen. Toen was het lastig om Joost goed om alle plassen heen te sturen. Op een gegeven moment was er een plas waar we niet omheen konden. Toen waren onze sokken helemaal doorweekt.
Bij wedstrijden lopen we wel altijd met een lintje. Dan ken je de weg niet, dus dat is toch anders. Het handige van een lintje is dat er niemand even snel tussen ons door kan schieten.

Hoe ben je bij Running Blind terecht gekomen?
Ik was gestopt met voetballen, want ik werk in het ziekenhuis en dat is lastig te combineren. Ik werk onregelmatig; ik heb dagdiensten, nachtdiensten, avonddiensten… Toen ben ik begonnen met hardlopen, maar er waren geen vaste tijden meer zoals bij een teamsport. Het rennen stel je makkelijk uit, omdat er niemand op je wacht. Mijn ouders zitten bij de hardloopvereniging in Leiden en kenden Running Blind. Running Blind is elke donderdagochtend en ik mag één dagdeel in de week vast vrij nemen om te sporten.
Eerst heb ik een keer meegekeken, want het leek mij een grote verantwoordelijkheid om als buddy te lopen. Toen ik echt ben gestart als buddy vond ik het erg spannend. Naar mijn idee bakte ik er niks van, omdat ik een aantal ongelijkheden had gemist. Aan het einde bleek dat mijn loper erg enthousiast was. Vanaf de keer daarna was ik verkocht. Als ik nu aan een wedstrijd zou meedoen, zou ik vragen wie er met me mee wil. Ik ga liever samen met één van hen lopen dan alleen.

Wat is jou het meest opgevallen sinds je hardloopt bij Running Blind?
Ik vind hardlopen sowieso leuk, maar bij Running Blind deel je echt de passie. Als ik niet met hen hardloop, dan kunnen zij niet hardlopen. Dat motiveert je extra om met hen te lopen, bovendien zijn ze erg dankbaar. Ik heb nog nooit mensen zo dankbaar gezien dat je met ze gaat hardlopen. Als je samen naar wedstrijden gaat willen ze ook graag je onkosten betalen, omdat je extra zorg aan hen besteedt. Dat valt allemaal heel erg mee, het is een kleine moeite om iemand even te helpen met inchecken voor de trein bijvoorbeeld.

Ik denk niet dat het voor iedereen zo vanzelfsprekend is om dat voor een ander te doen.
Als je van hardlopen houdt, dan zit het wel goed. Ik zou het ook niemand kwalijk nemen als je niet wil hardlopen met blinden of slechtzienden. Je zit namelijk wel aan die donderdagochtend vast.

Wat vind je het leukste van Running Blind?
Het buiten zijn met een groep. Ik miste het groepsverband van voetbal en dat heb ik nu wel bij Running Blind. Het rennen is nu ook als een teamsport! Het voelt ook beter, omdat je iets doet voor een ander. Ik kan natuurlijk ook zelf mijn hardloopschoenen aantrekken op donderdagochtend en alleen gaan rennen. Dan haal ik misschien meer uit een training dan met Running Blind, maar ik train liever iets minder goed zodat dat ik mensen de kans geef om te kunnen rennen.