De verkiezingen voor de faculteitsraad zijn ondertussen een ruime maand geleden geweest. Hoog tijd dus om eens met een van de studentleden te gaan praten. Over de raad, het studentenleven en afval scheiden. Schelte van Deventer: “Het is belangrijk dat iedereen vertegenwoordigd is.”

De faculteitsraad is een van de medezeggenschapsmogelijkheden die de Universiteit Leiden haar studenten biedt. Elk jaar worden er verkiezingen gehouden. Eén week lang kunnen studenten dan stemmen op diegene die zij graag als student-lid in de raad willen hebben. Er was daarbij dit jaar keuze uit drie studentenpartijen: Christelijke Studentenfractie Leiden (CSL), Lijst Vooruitstrevende Studenten (LVS) en Ondernemende Studenten Leiden (ONS). De negen zetels die door studenten bezet worden, zijn aflopend verdeeld. LVS haalde er 4, ONS 3 en CSL bleef op 2 zetels steken. “De raad zit per studiejaar, dus we zijn nog niet geïnstalleerd,” meldt Schelte van Deventer, student-lid van LVS.

Herkansbare Voldoende

“Als student zit je maar één jaar in de raad,” vertelt Van Deventer. “Dus we moeten er wel voor zorgen dat onze opvolgers goed worden ingewerkt.” Het lijkt een hoop heisa om elk jaar opnieuw nieuwe studenten in te moeten werken, maar de masterstudent is het daar niet mee eens. “Kijk, we zijn studenten, he. De meeste van ons hebben überhaupt de mogelijkheid niet om twee jaar in de faculteitsraad te zitten. Als ik geen uitloop van mijn master had gehad, zou ik in december al klaar geweest zijn. Dan had ik nu niet nog een jaar in de raad kunnen zitten.”

De faculteitsraad is op de meeste gebieden slechts een adviesorgaan. Maar over het algemeen is Van Deventer erg tevreden over de mate waarin de faculteitsraad en met name de student-leden daarin serieus genomen worden. “De universiteit hoeft niet naar ons te luisteren. Toch doen ze dat meestal wel.” Hij is dan ook niet bang dat de faculteitsraad van de faculteit Geesteswetenschappen een papieren tijger zou zijn. “De herkansbare voldoende is er mede dankzij de LVS gekomen.” Het is een van de dingen waar hij trots op is.

Toch bekent Van Deventer wel dat de faculteitsraad af en toe weinig middelen heeft om druk te zetten. “Als we echt willen, zouden we met alle faculteiten samen de begroting kunnen blokkeren. Maar dat is wel zo’n beetje alles wat we kunnen doen. We zijn een soort tijger zonder tanden.” Maar dat deze tijger wel klauwen heeft, hebben ze al laten zien.

Schakel sociale media in

Tegenover het succes van de herkansbare voldoende, staat het probleem van de afvalscheiding. Sinds een aantal weken staan er grote, nieuwe prullenbakken in het Lipsius-gebouw, met drie opties om je vuil weg te gooien. Maar of je bananenschil nou in de linker bak, of in het midden moet, en of dat papieren kopje koffie bij het plastic (waar het volgens de borden hoort) of toch gewoon bij het papier moet, is niemand duidelijk. De plannen van de universiteit omtrent de scheiding van afval zijn ondertussen ook weer veranderd.

“Het huidige plan is om alleen bioafval te gaan scheiden en de rest wel bij elkaar,” weet de Geesteswetenschapper. “Zodra dat ingevoerd gaat worden moet er wel heel duidelijk gemaakt moeten worden wat waar in moet. Niet zoals het nu gegaan is, dat die bakken er ineens staan.” Hij pleit om ook voor dit soort dingen sociale media in te schakelen. “Zet het bijvoorbeeld op Facebook en Instagram.” De afvalscheiding zal ongetwijfeld een onderwerp zijn waar de historicus zich hard voor zal maken.

Iedereen vertegenwoordigd

Van Deventer volgt twee masters en weet dus als geen ander dat het als student niet altijd even gemakkelijk is om naast een studie ook een (bij)baan en een bestuur of faculteitsraad te doen. Hij vindt dan ook dat het, tot op zekere hoogte, de taak van de universiteit is om wel de mogelijkheden te faciliteren om ook buiten studie om het een en ander te kunnen doen. “In Leiden is dat eigenlijk al best goed geregeld,” geeft hij eerlijk toe. “Als je vanwege commissies of een bestuursjaar wat vakken niet haalt, is dat in principe geen probleem en doet de universiteit daar niet moeilijk over.”

Over veel onderwerpen zijn de verschillende studentenpartijen het met elkaar eens tijdens de vergaderingen. Van Deventer legt uit waardoor dat komt: “We hebben eigenlijk twee vergaderingen. Eerst is er een vooroverleg, waarin de faculteitsraad alle punten doorneemt en voor zichzelf een besluit neemt. Daarna is er de overlegvergadering samen met het faculteitsbestuur.” Tijdens het vooroverleg zijn er wel meningsverschillen. Maar als de overlegvergadering begint, staat de faculteitsraad (meestal) als een. Volgens Van Deventer blijft het wel belangrijk dat er verschillende partijen blijven bestaan en dat alle studenten worden vertegenwoordigd in de raad. “Iedereen moet vertegenwoordigd worden.”