De kringloopwinkel kent iedereen wel. Even een middagje rondspeuren of je nog wat goedkoops op de kop kunt tikken of iets unieks kunt vinden. Echter Kringloopwinkel het warenhuis is meer dan gewoon een kringloopwinkel, het is een bedrijf dat zich in zet voor duurzaamheid en draait op lichamelijke en verstandelijke beperkten. Ik kreeg een kijkje achter de schermen en zag hoe het hele proces in zijn werk gaat, voordat de klant rond kan dwalen tussen de tweedehandsspullen.

Op mijn fiets ging ik naar de hoofdlocatie van kringloopbedrijf het warenhuis aan de Willembarentsstraat 12 in Leiden-oost. Zonder een echt goed beeld wat ik kon verwachten. Ik had een afspraak met Cindy Voorn, de Coördinator stafdienst, wat betekende dat ze zich met alles bezighield behalve de goederen binnen het bedrijf.

• 

• 

• 

Nog voor ze me liet zien hoe het achter de schermen gaat, vertelt ze me over het bedrijf. ‘We zijn een bedrijf dat geen winst maakt, we proberen wel wat te verdienen zodat we een buffer hebben en uit kunnen breiden en investeren waar nodig, maar verder draait het bij ons om de mensen en niet de winst.’

Met de mensen bedoelt Cindy de 130 werknemers, waarvan er 100 een afstand tot de arbeidsmarkt hebben. Dit zijn mensen die niet mee kunnen draaien in een gewoon bedrijf op een normale manier. ‘Er werken hier verstandelijk gehandicapten, zoals mensen met autisme, maar ook lichamelijk gehandicapten die met ondersteuning hier goed kunnen functioneren, maar in de gewone maatschappij toch niet altijd mee kunnen.

Werkervaring

‘Ook statushouders doen hier werkervaring op en leren zo de taal, zodat ze daarna klaar zijn om de arbeidsmarkt op kunnen, met ons bedrijf als opstapje’ legt Cindy uit. ”Dan nu tijd voor de rondleiding, te beginnen bij de binnenkomst van de spullen.’

Maar liefst 8000 kilo aan spullen komen per dag binnen, gebracht door mensen zelf, of opgehaald door het warenhuis. Van banken tot beeldjes, van kleding tot knuffels. De meubels worden gelijk geprijsd en naar de meubelafdeling verplaatst van de winkel. De kleinere spullen worden eerst gesorteerd.

• 

• 

• 

• 

Het sorteren gebeurd netjes via een bakkensysteem. Wat er in welke bak moet, hangt netjes boven de bakken met tekst en een plaatje.’ Dat er een plaatje bij hangt, komt omdat er ook veel statushouders werken. Zij begrijpen nog niet helemaal de Nederlandse taal, maar door middel van het plaatje weten ze wel precies wat er in de bak moet. Een t-shirt ziet er overal ter wereld immers het zelfde uit.’ Vertelt Cindy mij.

Wanneer de spullen netjes gesorteerd zijn, moet de prijs worden bepaald. Ook dit gaat via een bakkensysteem, waar elke bak voorzien is van een kleurcode. Één bepaalde prijs hoort bij één bepaalde kleur. Cindy vertelt dat er met een kleurensysteem wordt gewerkt omdat dit simpel en overzichtelijk is en de verstandelijk beperkten het werk daarom alsnog goed kunnen uitvoeren.

Bijzondere spullen

Wanneer de kleine spullen gesorteerd zijn op prijs en soort in de bakken, worden ze uiteindelijk naar de winkel gebracht om daar mooi in een rek of schap te worden gestald voor verkoop. In dit proces komen er soms ook bijzondere objecten voorbij, die weleens meer waard kunnen zijn. Deze worden apart gezet op de ‘bijzondere spullen tafel.’ Dan wordt er gekeken door een aantal experts binnen het bedrijf of ze wel zo bijzonder zijn. Als blijkt dat er iets unieks tussen zit, wordt het object op marktplaats aangeboden, zodat het meer oplevert.

• 

• 

In het warenhuis worden ook boeken, films en games verkocht. Deze worden ook gesorteerd op soort en prijs. Alleen wordt in de winkel zelf nog een tweede keer gesorteerd, zodat alles helemaal goed staat. Kinderboeken bij de kinderboeken en kookboeken bij de kookboeken.

Na de sorteerafdeling zijn er nog meer afdelingen. Zo is er de upcycle-afdeling. Hier werkt het kringloopbedrijf samen met Technolab en een VMBO-school. Leerlingen maken hier spullen weer mooi en heel, die anders weggegooid zouden worden. Ze maken onbruikbare spullen weer bruikbaar en leren intussen hun eigen vaardigheden verbeteren.

Het timmerhol

Naast de upcycle-afdeling is de werkplaats van Alfred de timmerman. Beter bekend als ‘het timmerhol.’ Alfred knapt spullen op voor het Warenhuis, dit doet hij al sinds 2013. Hij vertelt dat hij hiervoor heeft gewerkt bij een spuiterij, waar hij meubels opspuitte. Dit deed hij alleen niet in zulke gezonde omstandigheden en heeft daardoor COPD, een longziekte opgelopen. Bij het warenhuis kan hij in gezonde omstandigheden en in zijn eigen tempo toch goed werken.

Een werkplek aanbieden voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt is het belangrijkste doel van het bedrijf. Dat is niet alleen bij Alfred, maar ook bij de kledingafdeling. Nadat het gesorteerd is, wordt het ook gecheckt op kwaliteit en wordt het geprijsd. ‘Hoewel dit in één keer gedaan zou kunnen worden, kiest het bedrijf er bewust voor deze taken te splitsen. Zo zijn er werkplekken op meerdere niveau’s en kunnen mensen met een wat zwaardere beperking toch bij ons werken’, legt Cindy uit.

De blinde hoek

Een ander voorbeeld dat het bedrijf zich echt richt op de mensen die het niet redden op de gewone arbeidsmarkt krijg ik te zien in de ruimte van de technische dienst. Daar is namelijk een speciaal hoekje gemaakt voor de enige blinde medewerker van het bedrijf. ‘Een hele leuke positieve jongen van 20, die zelf thuis werkt met lasapparaten en boormachines om zo houtspeelgoed te maken. En bij ons is ie 2 keer in de week en wordt er bijna gevochten om wie hem op mag komen halen en wegbrengen.’

Na dat het was geland dat een blinde jongen ‘gewoon’ met cirkelzagen werkte, was de rondleiding bijna ten einde. Maar eerst nog de fietsenafdeling, waar samen wordt gewerkt met de organisatie Rivierduinen die zich inzet voor verstandelijk gehandicapten. Bij de fietsen afdeling werken de hele rustige en verlegen mensen. Het is niet druk en dat zorgt voor een ideale werkomgeving voor mensen met autisme zoals medewerker Novel.

• 

• 

• 

Ik had alle afdelingen gezien. Maar de rondleiding was niet afgelopen, want zoals bijna elk bedrijf hebben ze ook een kantine. Toen Cindy een thee voor me had gemaakt, vertelde ze dat er naast de drie bestaande locaties, er ook nog een nieuwe vestiging zou komen aan de Haarlemmerstraat 216. Coördinator duurzaamheid van de nieuwe vestiging Michael, kon daar meer over vertellen.

‘Op de nieuwe werkplaats zullen de technische dienst, houtbewerking, naai-attelier en de fietsen komen. Dat wil niet zeggen dat die afdelingen op deze locatie volledig verdwijnen. We moeten nog precies kijken hoe en wat, maar ze zullen waarschijnlijk opgesplitst worden’, vertelt Michael.

Oude spijkerbroeken

De nieuwe locatie zal zich richten op producten uit de afvalstroom en deze weer te gebruiken. Minder weggooien en nieuwe dingen maken. Bijvoorbeeld oude spijkerbroeken hergebruiken voor isolatiemateriaal. Echt volledig duurzaam, want er zal alleen gewerkt worden met restafval.

‘De uitbreiding staat nog in de kinderschoenen en er is nog veel overleg met veel partijen. We krijgen 1 april de sleutel en de technische afdeling zal er als eerste heen verplaatsen, maar wat daarna is nog niet vaststaand. Er zijn genoeg plannen, zo willen we ook opleidingen misschien daar aan gaan bieden en werkervaringsplekken. Zo zijn we bijvoorbeeld in gesprek met organisaties die Syrische vluchtelingen helpen aan een baan te krijgen. Die hebben voor de gewone arbeidsmarkt vaak niet de nodige diploma’s, maar kunnen bij ons dan bewijzen dat ze wel geschikt zijn voor het werk. Zo kunnen wij een opstapje bieden voor volledige deelname aan de arbeidsmrkt en tegelijk mooie spullen aanbieden aan de klant.’

• 

• 

•