-Een interview met kinderboek(en) auteur Leo Alexander Schlangen-

Leo Alexander Schlangen schreef in 2017 het kinderboek ‘Ruud de reiger en de koele kikker‘. Dit kinderboek gaat over park Kweeklust, liggende aan de lage Mors in Leiden (wijk: Morsdistrict), en de dieren die in dat park wonen. Het begon allemaal met een reiger. Schlangen zag het beest steeds in dezelfde boom zitten en gaf het een naam. Zo ontstond Ruud de Reiger en er komt een deel twee. Schlangen: “ Ja en deel twee moet veel beter worden! Of nou ja dat hopen we natuurlijk.”

Schlangen in park Kweeklust, bladerend door zijn eerste prentenboek: Ruud de Reiger en de Koele Kikker

Ultieme vrijheid
“Ik zit zelf in de journalistiek en ben dus gewend veel te schrijven. Ik freelance vooral. Dat betekent dat ik veel in opdracht doe. Wat de kern is voor Ruud de Reiger is dat het een eigen project is. Het is de ultieme vrijheid. Eigenlijk is het een beetje terug naar de puber die gedichtjes schreef op zijn kamer. Niemand zegt me wat wel en niet mag. Ook mijn vrouw, Jenny de Bruin, heeft die vrijheid met het maken van de illustraties voor het boek. De verhalen geven de inspiratie voor de tekeningen. Het zijn twee gescheiden werelden die later samen komen en voor een kruisbestuiving zorgen. We brengen elkaar op ideeën.”

Waarom park Kweeklust nu in de schijnwerpers staat is eigenlijk heel simpel. Schlangen en De Bruin hebben beiden een liefde voor de natuur en de beesten. Ze wonen tegenover het park en kijken er dus altijd over uit. Schlangen vertelt ook dat hij dagelijks een luchtje schept en een ommetje maakt. Hij werkt het liefst op zolder aan zijn verhalen. Daar heeft hij eerste klas zicht over het park. Ook De Bruin heeft haar creatieve werkplaats in een kamer met uitzicht over al het groen.

Schlangen: “Ik ontdek steeds nieuwe dingen. Zo zijn er dit jaar voor het eerst weer zwanen. En zwanen doen super leuke dingen. Die hangen onderstekop, uuhh, ondersteboven. Wat ze daar doen? Ja geen idee, maar weet je hoe dat heet? Grondelen. Ik vind dat zo’n leuk woord. Dus ja, misschien dat ik daar in deel twee wel wat mee ga doen.”

Werkelijk waar
In Ruud de Reiger en de Koele Kikker zijn eigenlijk twee hoofdpersonages. Minnie Meerkoet en natuurlijk Ruud de Reiger. Deze karakters blijven uiteraard in deel twee, maar komen er ook nieuwe personages?

“Jazeker, we hebben bijvoorbeeld Kasparov Karper en we gaan meer aandacht besteden aan de kleinste beestjes. Bijvoorbeeld de spinnen en ik ben nu bezig met een verhaal over Dicta Tor. Een tor die voor één dag de baas wil zijn. Ik ben er nog niet helemaal over uit wat voor soort tor het gaat worden, want het moet natuurlijk wel een soort zijn die in park Kweeklust woont. Het doorvoeren van de realiteit in het boek gaat toch wel zo ver dat ik dat 100% zeker wil weten.”

Die realiteit, vertelt Schlangen, is eigenlijk in heel deel één terug te zien. Alle karakters zijn in het park te vinden. Dit bedoeld Schlangen soms letterlijk. Reigers, eenden, meerkoeten etc. zijn allemaal te zien. Zo komen we tijdens een korte wandeling door het park bijvoorbeeld Ed en Eefje Eend tegen. Soms is een personage ook iets minder letterlijk terug te vinden. Er is bijvoorbeeld meneer Meeuw. Dit is een oude meneer die in de buurt woont en altijd zijn herdershond uitlaat in het park. Ook in de illustraties van De Bruin komt het realisme terug. Dat is de stijl die haar goed ligt.

Hoe ontstaan de prenten eigenlijk?

Schlangen: “Langzaam ontstaan er schetsen en omdat Jenny laag over laag schildert zie je in het begin nog helemaal niet wat het gaat worden. Ik, als leek, zie eigenlijk alleen maar kleuren en vlakken, maar dan opeens komt Jenny met iets dat echt al goed in de verf staat. Dan denk ik wauw! Dat geeft mij ook weer een boost, want dan is er ineens beeld bij mijn verzinsels. Het is een verrassende en hele leuke wisselwerking. Jenny vult het weer op een heel andere manier in dan ik in mijn hoofd had, maar dan wel veel mooier. Ik vind de illustraties prachtig, maar ik ben natuurlijk niet objectief.”

De PVV
Een moeilijkheid waar Schlangen met het schrijven van een kinderboek toch wel tegenaan loopt is dat 4 tot 6- jarigen zijn doelgroep zijn, maar dat zo’n boek ook aantrekkelijk moet worden voor volwassenen. Die moeten er namelijk geld aan uit gaan geven. In deel twee komen daarom meer illustraties en ook grapjes die volwassenen zullen waarderen. Schlangen geeft daar een voorbeeld van: “In het nieuwe boek komt de PVV voor. De Parkieten voor de vrijheid. Je kent ze vast wel, die groene parkieten die echt een fenomeen zijn geworden in de randstad. In het verhaal willen de parkieten het park veroveren. Voor kinderen gaat dit spannend worden omdat ze best een beetje gemeen zijn en dus voor een goede spanningsboog zorgen. Dat het is afgeleid van een politieke partij is dan juist een leuk grapje voor de volwassenen.”

Koeien en Pinguïns
“Uiteindelijk doe ik het wel voor de kinderen. Ik lees ook klassen uit het boek voor en dan stel ik vragen. Bijvoorbeeld wat voor dieren vind je in een park? Als ik dat vraag meer in het oosten van het land dan krijg ik al vaak te horen “Een koe,” want ze hebben daar eigenlijk geen parken. Als ik echt in de stad ben, bijvoorbeeld Rotterdam, en vraag wat voor vogeltje is dit (doelend op een meerkoet)? Dan weten ze dat toch vaak niet. Dan krijg je reacties als: “Dat is een pinguïn!” Ja dat vind ik echt kicken. Bij welk beroep kun je nu tijdens een vergadering je vinger in de lucht steken en een volstrekt irrelevant antwoord geven zonder enige consequentie? Dat kan tijdens het voorlezen van groep één, twee en drie. Heerlijk vind ik dat, het geeft me energie.”

“Ik hoop dat met deel twee ook veel te kunnen doen. Ik geniet namelijk echt van het voorlezen. De essentie is ook het volledig opgaan in het verhaal. Als ik het stuk over de Oelemeloen voorlees (één van de acht verhalen uit het eerste boek) dan doe ik een gapende kikker na. Het verhaal gaat namelijk over een kikker die zijn winterslaap houdt. En dan zie ik al die kindjes mee geeuwen. Dat vind ik echt fantastisch.”

Tiny Forest
De gemeente heeft aangegeven dat ze een ‘Tiny Forest” willen plaatsten in park Kweeklust. Wat vind u daar van?

“Ja alleen maar goed dat er wat aandacht gaat naar het park. Ik ben ook een beetje in het project gerold, weet je wel, als burgemeester van park Kweeklust. Ze willen meer oeverbeplanting en beter begaanbare paadjes. Overal is ruimte voor, want de ruimte wordt nu niet goed benut. Eind dit jaar gaat er het een en ander gebeuren. Er is een boost van 3 tot 7-jarigen in de wijk. Dus nieuwe speeltoestellen zorgen er alleen maar voor dat er meer kinderen in het park komen spelen. Ook scholen worden bij het project betrokken. Dat is alleen maar leuk, zo leren kinderen wat meer over de natuur.”

Dromen
Op de vraag hoe het nu is om ineens een boek af te hebben vertelt Schlangen dat het een hele gekke wereld is. Het is ineens overal. In boekenwinkels, etalages, in de bibliotheek, etc. Ook kinderen in het park roepen als ze een reiger zien: “He daar heb je Ruud!”  Deel één deed het heel goed in Leiden, maar ook buiten de stad. Dat willen Schlangen en De Bruin ook bereiken met deel twee.

Een vaste datum staat er niet voor de uitkomst van deel twee. Schlangen stelt wel dat hij het graag voor de zomervakantie af zou willen hebben. Het wordt immers een herfstboek. Ook ligt het een beetje aan de illustraties. Die nemen namelijk iets meer tijd om tot stand te komen.

Dromen Heeft Schlangen ook zeker nog. Hij zou graag zien dat het boek in Leiden gedrukt kan worden (deel één is in Tsjechië gedrukt) en met de renovatie van park Kweeklust hoopt Schlangen stiekem toch ook op een Ruud de Reiger paadje. Hij schiet in de lach als hij het erover heeft. “Kijk dat een burgemeester een laan krijgt of de koningin een straat dat snap ik, maar hoe mooi zou het zijn als er een Ruud de Reiger paadje komt? Weet je wel, zo’n klein bordje. Dat zou toch fantastisch zijn?”