Iedereen in Leiden kent het beestje inmiddels wel, de schurftmijt. Leiden haalde afgelopen jaar het landelijk nieuws met deze besmettelijke huidziekte. Hoe staat het er nu voor met de schurft in Leiden? Ik vroeg het aan huisarts in opleiding, Joni Ferrari-Dollee (33), die nu werkzaam is bij de huisartsenpraktijk aan de Vrijheidslaan te Leiden. Daarnaast sprak ik met meerdere studenten die in het verleden wel eens last hebben gehad van het beestje. Zij willen liever niet bij naam genoemd worden.

Schurft, ook wel scabiës genoemd, is een besmettelijke huidziekte waarbij de mijt gangetjes in je huid graaft en hier eitjes legt en afvalproducten achter laat. Volgens huisarts in opleiding Joni Ferrari-Dollee wordt schurft overgedragen via intensief lichaamscontact: ‘Het is dus niet erg besmettelijk. Pas als je vijftien minuten of langer elkaar aanraakt, kun je besmet worden. Daarnaast kan je het ook oplopen via slapen in een bed met besmet beddengoed en door het dragen van besmette kleding van iemand met schurft.’ Ondanks dat het beestje niet erg besmettelijk is, blijven patiënten zich melden met klachten.

Wat zijn de risicofactoren van schurft? ‘Je hebt een grotere kans het te krijgen als er veel mensen dicht op elkaar wonen. Het komt dus veel voor in studentenhuizen, verpleeghuizen of verzorgingshuizen, maar ook in asielzoekerscentra. Binnen een gezin is vaak iedereen besmet.’ Studentenhuizen lijken de basis te zijn voor het schurftprobleem in Leiden. Joni Ferrari-Dollee herkent dit probleem: ‘Het kan een hardnekkig probleem zijn binnen een studentenhuis, want als het niet grondig wordt aangepakt blijft het terugkeren. Dat is in een aantal studentenhuizen nu het geval.’

Risicofactor: Studentenhuizen

De manier waarop een van de gesproken studenten (23) besmet raakte past in dit beeld: ‘Mijn vriend ging wonen in een groot mannelijk studentenhuis en binnen een jaar had ik schurft.’ Als een van de studenten met schurft gediagnostiseerd wordt, moeten de andere studenten uit voorzorg zichzelf ook behandelen met de schurft-dodende zalf. ‘Probeer maar eens tientallen jongens hygiënemaatregelen te laten nemen en zichzelf in te laten smeren, zonder dat zij klachten hebben. Onmogelijk’, zegt de desbetreffende studente.

Dit is dan ook een van de redenen dat het terug blijft komen, volgens huisarts in opleiding Joni Ferrari-Dollee, ‘Nu komt er één patiënt bij de huisarts waarbij ik vermeld dat iedereen in huis behandeld moet worden, maar wellicht schaamt de patiënt zich om het aan zijn huisgenoten te vertellen.’ Iedereen in de directe leefomgeving moet behandeld worden, maar dit blijkt bij studenten vaak een bemoeilijkende factor: ‘Niet iedereen uit zo’n studentenhuis staat bij dezelfde huisarts ingeschreven, waardoor het risico bestaat dat ze te laks zijn om te behandelen omdat ze geen klachten ervaren.’

Dat schaamte een rol speelt ervoer ook een andere student (22): ‘ik denk dat ik de schurft heb gekregen van een bedpartner, maar tot de dag van vandaag heeft hij, ik denk vanwege schaamte, mij nergens van op de hoogte gebracht.’ Huisarts in opleiding Ferrari Dollee beaamt dit: ‘Schaamte speelt inderdaad een grote rol. Niet alleen bij de jongeren, maar ook andere patiënten die schurft hebben.’ Deze schaamte komt vaak ook voort uit onwetendheid, legt huisarts in opleiding uit. ‘Mensen weten niet goed wat schurft is en denken vaak mensen die schurft hebben een slechte persoonlijke hygiene hebben, maar dit is niet altijd de oorzaak.’

Toename?

Toch betwijfelt de huisarts de daadwerkelijke toename van schurftpatiënten in Leiden: ‘Het is moeilijk te stellen of er daadwerkelijk een toename is. Hiervoor werkte ik een jaar lang in een praktijk midden in een achterstandsbuurt met veel ouderen. De enige keer dat ik daar schurft heb gezien is bij een jongen uit het asielzoekerscentrum om de hoek. In mijn huidige praktijk heb ik de afgelopen zes maanden denk ik zeker vijf keer schurft voorbij zien komen.’ Deze gevallen komen met name uit een grote groep studenten die als patiënt ingeschreven staan in de praktijk. Of schurftgevallen nu daadwerkelijk stijgen, blijft dus maar de vraag.